вівця (język ukraiński) edytuj

 
вівця́ (1.1)
 
ві́вці (1.2)
transliteracja:
vìvcâ
wymowa:
вівця́?/i zobacz zasady wymowy ukraińskiej
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zool. owca[1]
(1.2) przen. obraź. pokorny, lękliwy człowiek[2]
odmiana:
(1.1-2) [2]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) ове́чка, ягни́ця
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) твари́на
(1.2) люди́на
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. овеча ż, овечка ż, овечечка ż, овечина ż, овечатина ż, овечатник m, вівчарня ż, вівчарювання n, вівчар m, вівчарик m, вівчарство n, вівчарка ż
czas. вівчарити ndk., вівчарювати ndk.
przym. овечий, вівчарський
związki frazeologiczne:
заблу́кана вівця́ / заблу́дла вівця́ / блу́дна вівця́ / приблу́дна вівця́zbłąkana owieczkaяк вовки́ на вівцю́ / як голо́дні вовки́ на вівцю́як ци́ган у ві́вцях
etymologia:
prasł. *ovьca < praindoeur. *h₃ewis
zob. owca
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Ukraiński - Ssaki
źródła:
  1. Kwestionariusz „nadsański” S. Hrabca w: Janusz A. Rieger, Atlas ukraińskich gwar nadsańskich, t. 1, Wydział „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2017, ISBN 978-83-63636-64-7, s. 170.
  2. 2,0 2,1   Hasło „вівця́” w: Словники України online.