брѣгъ

брѣгъ (język staro-cerkiewno-słowiański)

transliteracja:

brěgǔ

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) brzeg

(1.2) zbocze

odmiana:

(1.1-2) deklinacja I (o-tematyczna)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba podwójna	liczba mnoga
mianownik	брѣгъ	брѣга	брѣѕи
dopełniacz	брѣга	брѣгоу	брѣгъ
celownik	брѣгоу	брѣгома	брѣгомъ
biernik	брѣгъ	брѣга	брѣгꙑ
narzędnik	брѣгомъ	брѣгома	брѣгꙑ
miejscownik	брѣѕѣ	брѣгоу	брѣѕѣхъ
wołacz	брѣже	брѣга	брѣѕи

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

odziedziczone z prasł. *bergъ, z praindoeur. *bʰérǵʰos

por. pol. brzeg, st.rus. берегъ, czes. břeh

uwagi:

źródła: