προφήτης (język nowogrecki) edytuj

wymowa:
IPA[pɾo.ˈfi.tis]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) prorok
odmiana:
(1.1) M10: lp D. προφήτη; lm προφήτες, D. προφητών
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. προφητεία ż, προφήτισσα ż, προφητάνακτας m
przym. προφητικός
czas. προφητεύω
związki frazeologiczne:
przysłowia: ουδείς προφήτης στον τόπο τουnikt nie jest prorokiem we własnym kraju
etymologia:
gr. προφήτης
uwagi:
źródła:

προφήτης (język starogrecki) edytuj

transliteracja:
prophḗtēs
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) prorok[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) προφήτωρ
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. προφητεία ż, προφῆτις ż
czas. προφητεύω, προφητίζω
przym. προφητικός
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów dla łac. propheta, n.gr. προφήτης
uwagi:
źródła:
  1. Zofia Abramowiczówna, Włodzimierz Appel, Słownik polsko-starogrecki, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2023, ISBN 978-83-231-5079-4, s. 373.