πλανήτης

πλανήτης (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [pla.ˈni.tis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) planeta

odmiana:

(1.1) M10: lp D. πλανήτη; lm πλανήτες, D. πλανητών

przykłady:

(1.1) Οι πλανήτες δεν έχουν δικό τους φως, αλλά φωτίζονται από τον Ήλιο. → Planety nie mają własnego światła, a są oświetlane przez Słońce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. πλανητάρχης m, πλανητάριο n

przym. πλανητικός, πλανητοειδής

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἀστέρες πλανῆται → gwiazdy wędrujące

uwagi:

źródła: