θάλασσα (język nowogrecki) edytuj

 
θάλασσα (1.1)
 
θάλασσα (1.2)
wymowa:
IPA[ˈθalasa]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) morze, ocean
(1.2) wybrzeże, plaża, brzeg morza
(1.3) astr. morze (księżycowe)
(1.4) przen. mnogość, ogrom, bezlik
odmiana:
(1.1-4) F27: lp lp M. θάλασσα, D. θάλασσας lub książk. θαλάσσης, B. θάλασσα, W. θάλασσα; lm M. θάλασσες, D. θαλασσών, B. θάλασσες, W. θάλασσες
przykłady:
(1.1) Το Πριγκιπάτο της Ανδόρας είναι ένα πολύ μικρό κράτος, αποκλεισμένο από τη θάλασσα.Księstwo Andory jest bardzo małym państwem pozbawionym dostępu do morza.
(1.2) Φέτος θα πάμε διακοπές στη θάλασσα.W tym roku pojedziemy na wakacje nad morze / na wybrzeże.
składnia:
kolokacje:
(1.1) Μεσόγειος θάλασσαMorze ŚródziemneΑδριατική θάλασσαMorze AdriatyckieΑιγαίο πέλαγοςMorze EgejskieΙόνιο πέλαγοςMorze Jońskie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. θαλασσώνω
przym. θαλασσί, θαλασσινός, θαλασσής, θαλάσσιος
tem. słow. θαλασσο-
rzecz. θαλασσινός m, θαλασσινά n
związki frazeologiczne:
τα κάνω θάλασσαmieszać, gmatwać, powodować chaos, nieład
etymologia:
gr. θάλασσα
uwagi:
źródła:

θάλασσα (język starogrecki) edytuj

 
θάλασσα (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) morze
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
prawdopodobnie od gr. ἅλςsól, woda morska; w starogreckim dialekcie attyckim „θάλαττα”; według niektórych źródeł słowo „θάλαττα” jest jednym z nielicznych reliktów językowych pozostałych po Pelazgach, pierwotnych mieszkańcach Grecji zamieszkujących ten kraj w epoce kamiennej ok. 6000-3000 p.n.e., a wypartych przez ludy indoeuropejskie i przodków współczesnych Greków, którzy stanowili wówczas ludność napływową[1]
uwagi:
źródła:
  1. Wiesława Rusin Grecja, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2007, ISBN 978-83-7304-753-2, s. 28