θάλασσα
θάλασσα (język nowogrecki)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˈθalasa]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) morze, ocean
- (1.2) wybrzeże, plaża, brzeg morza
- (1.3) astr. morze (księżycowe)
- (1.4) przen. mnogość, ogrom, bezlik
- odmiana:
- (1.1-4) F27: lp lp M. θάλασσα, D. θάλασσας lub książk. θαλάσσης, B. θάλασσα, W. θάλασσα; lm M. θάλασσες, D. θαλασσών, B. θάλασσες, W. θάλασσες
- przykłady:
- (1.1) Το Πριγκιπάτο της Ανδόρας είναι ένα πολύ μικρό κράτος, αποκλεισμένο από τη θάλασσα. → Księstwo Andory jest bardzo małym państwem pozbawionym dostępu do morza.
- (1.2) Φέτος θα πάμε διακοπές στη θάλασσα. → W tym roku pojedziemy na wakacje nad morze / na wybrzeże.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Μεσόγειος θάλασσα → Morze Śródziemne • Αδριατική θάλασσα → Morze Adriatyckie • Αιγαίο πέλαγος → Morze Egejskie • Ιόνιο πέλαγος → Morze Jońskie
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. θαλασσώνω
- przym. θαλασσί, θαλασσινός, θαλασσής, θαλάσσιος
- tem. słow. θαλασσο-
- rzecz. θαλασσινός m, θαλασσινά n
- związki frazeologiczne:
- τα κάνω θάλασσα → mieszać, gmatwać, powodować chaos, nieład
- uwagi:
- źródła:
θάλασσα (język starogrecki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) morze
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prawdopodobnie od gr. ἅλς → sól, woda morska; w starogreckim dialekcie attyckim „θάλαττα”; według niektórych źródeł słowo „θάλαττα” jest jednym z nielicznych reliktów językowych pozostałych po Pelazgach, pierwotnych mieszkańcach Grecji zamieszkujących ten kraj w epoce kamiennej ok. 6000-3000 p.n.e., a wypartych przez ludy indoeuropejskie i przodków współczesnych Greków, którzy stanowili wówczas ludność napływową[1]
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Wiesława Rusin Grecja, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2007, ISBN 978-83-7304-753-2, s. 28