δεσπότης

δεσπότης (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ðe.ˈspo.tis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. despot

(1.2) despota (władca absolutny)

(1.3) rel. pot. biskup, metropolita

(1.4) głowa domu, głowa rodu, głowa rodziny

odmiana:

(1) M10; lm również M. B. W. δεσποτάδες, D. δεσποτάδων

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) άρχοντας

(1.3) μητροπολίτης, αρχιερέας

(1.4) οικοδεσπότης, νοικοκύρης

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. δέσποτας m, δεσποτάτο n, δεσποτεία ż, δεσποτικό n, δεσποτίσκος m, δεσποτισμός m, Δεσπότης m

czas. δεσπόζω, δεσποτεύω

przym. δεσπόζων, δεσποτικός

przysł. δεσποτικά

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. δεσπότης

uwagi:

źródła: