δίκαιος (język nowogrecki) edytuj

transliteracja:
díkaios
wymowa:
IPA[ˈði.ce.os]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) (o czynnościach, aktach) sprawiedliwy, słuszny
(1.2) (o osobach) sprawiedliwy, bezstronny, prawy

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) sprawiedliwy, człowiek sprawiedliwy
odmiana:
(1) P5 lub P6
(2) m w P5 lub P6
przykłady:
(1.1) Οι αποφάσεις του υπουργείου θα πρέπει να είναι δίκαιες για να είναι αποδεκτές και εφαρμόσιμες από το κοινωνικό σύνολο.Decyzje ministerstwa będą musiały być sprawiedliwe, aby były akceptowalne i egzekwowalne przez ogół społeczeństwa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) νόμιμος, ορθός, σωστός
antonimy:
(1.1) άδικος
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. δικάζω, δικάζομαι, δικαιούμαι
przym. δικαϊκός
rzecz. δίκαιο n, δικαιοσύνη ż, δικαστής m/ż
przysł. δίκαια, δικαίως
związki frazeologiczne:
επί δικαίους και αδίκουςdla wszystkich bez wyjątku, dosł. dla sprawiedliwych i nieprawych (Mt, 5, 45)
κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίουspać snem sprawiedliwego
etymologia:
gr. δίκαιος
uwagi:
źródła: