γλυπτική

γλυπτική (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ɣli.pti.'ci]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rzeźba, rzeźbiarstwo, sztuka rzeźbiarska

odmiana:

(1) F29; blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) γλυπτική σε ξύλο → rzeźbiarstwo w drewnie • γλυπτική σε πέτρα → rzeźbiarstwo w kamieniu • έκθεση γλυπτικής → wystawa rzeźbiarstwa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. γλυπτικός, γλυπτός

rzecz. γλύπτης m, γλύπτρια ż, γλυπτούργημα n, γλυπτοθήκη ż

czas. γλύφω

związki frazeologiczne:

etymologia:

ż od γλυπτικός > γλυπτική τέχνη → sztuka rzeźbiarska

uwagi:

źródła: