βουνό

βουνό (język nowogrecki)

βουνό (1.1)

βουνό (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) góra (duże wzniesienie terenu)

(1.2) góra (sterta czegoś)

odmiana:

(1.1-2) N38

przykłady:

(1.1) Ο Μύτικας είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας → Mitikas to najwyższa góra w Grecji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) όρος n

antonimy:

(1.1) πεδιάδα

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. αγριόβουνο n, βουνοκορφή ż, βουνοπλαγιά ż, ξεροβούνι n, παγόβουνο n

zdrobn. βουναλάκι n

przym. βουνίσιος

związki frazeologiczne:

η τρέλα δεν πάει στα βουνά → (dosł. szaleństwo nie idzie do góry — więc tylko ludzi mogą poszaleć)

μαθημένα τα βουνά στα χιόνια → (dosł. góry są przyzwyczajone do śniegu)

παίρνω τα βουνά → opuszczać środowiska i iść gdzieś aby osamotnić lub żyć jako partyzant (dosł. wezmę - idę do góry)

τύχη βουνό → wielka szczęść (dosł. szczęść góra)

μόνο βουνό με βουνό δε σμίγει → (dosł. tylko góra z górą nie spotka się)

(όταν) αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό πάει το βουνό στον Μωάμεθ → nie przyszła góra do Mahometa, Mahomet przyszedł do góry

etymologia:

gr. βουνός → wzgórze, pagórek

uwagi:

źródła: