έδαφος

έδαφος (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: ['e.ða.fos]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) teren, terytorium

(1.2) ziemia, grunt, gleba

(1.3) przen. grunt, teren, podstawa, zasada, pole

odmiana:

(1) N47: lp D. εδάφους; lm εδάφη, D. εδαφών

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) 1. άγονο, 2. γόνιμο, 3. εύφορο → gleba / ziemia 1. nieurodzajna, 2. urodzajna, 3. żyzna

(1.2) προσωπικό εδάφους → personel naziemny • πύραυλος εδάφους-εδάφους → rakieta ziemia-ziemia • πύραυλος εδάφους-αέρος → rakieta ziemia-powietrze • συνοδός εδάφους → hostessa

(1.3) προετοιμάζω το έδαφος → przygotować grunt

synonimy:

(1.1) έκταση

(1.2) χώμα, γη

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. εδαφιαίος, εδαφικός

rzecz. εδάφιο, εδαφολογία

związki frazeologiczne:

(1.3) κερδίζω έδαφος → zyskiwać poparcie, robić postępy, zdobywać teren • χάνω έδαφος → tracić poparcie

etymologia:

gr. ἔδαφος (édafos)

uwagi:

źródła: