Κωνσταντίνος

Κωνσταντίνος (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [kon.stan.ˈdi.nos]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) Konstantyn, Konstanty

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ο Κωνσταντίνος
dopełniacz	του Κωνσταντίνου
biernik	τον Κωνσταντίνο
wołacz	Κωνσταντίνε / Κωνσταντίνο

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zdrobn. Κώστας, Κωστάκης, Κωστής, Ντίνος

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Κωνσταντινούπολη ż, Ντίνος m, Ντίνα ż

zdrobn. Κώστας m, Κωστάκης m, Κωστής m

forma żeńska Κωνσταντίνα ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

śr.gr. Κωνσταντῖνος < łac. Constantinus

uwagi:

źródła: