Εφιάλτης (język nowogrecki) edytuj

 
Εφιάλτης γίγαντας (1.1)
wymowa:
IPA[e.'fjal.tis]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) mit. hist. Efialtes

rzeczownik własny użyty jako pospolity, rodzaj męski

(2.1) przen. judasz, zdrajca
odmiana:
(1) (2) M10: lp D. Εφιάλτη; lm Εφιάλτες, D. Εφιαλτών
przykłady:
(1.1) Και περισσότερη τιμή τους πρέπει / όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) / πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, / κ' οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε.[1]I jeszcze większej pochwały godni, / jeśli przewidują (a wielu to przewiduje), / że kiedyś musi pojawić się Efialtes / i że Persowie, w końcu przejdą.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. Ἐφιάλτης
(2.1) metonimia od (1.1)
uwagi:
źródła:
  1. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης Θερμοπύλες
  2. tłumaczenie poetyckie Zygmunta Kubiaka