żulik (język polski) edytuj

wymowa:
lp żulik?/i, IPA[ˈʒulʲik], ASulʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.; lm żuliki?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) posp.[1] pogard.[1] żul
(1.2) reg. białost. mały chłopczyk

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) reg. łódz. chleb turecki z rodzynkami[2]; zob. też żulik w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Na ławce siedział jakiś żulik i popijał tanie wino.
(1.2) Żulik bez plac pognał za psiukiem.
(2.1) Proszę dwie bułki, rogala i żulika[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) chleb turecki, chlebek turecki, bułka turecka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) rzecz. żul
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) (2.1) ros. жулик[2][3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: żul
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chłopczyk
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „żul” w: Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14196-7, s. 1016.
  2. 2,0 2,1 2,2 Hasło „żulik” w: Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4, s. 307.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.