żołdactwo (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pogard. osoby służące w wojsku
(1.2) daw. wojsk. żołnierze najemni pobierający żołd
(1.3) daw. służba żołnierska[1]
(1.4) hart ducha żołnierskiego[2]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Rabunek, pożoga były jego bronią i zachętą do odwagi dla jego żołdactwa, zaprawionego już na rzeziach i pożogach w Wąchocku, Bodzentynie i Staszowie[3].
(1.1) W dalszym opisie gorzkiej Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa czytamy co następuje: Żołdactwo odprowadziło Zbawiciela, aby Go ukrzyżować[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) żołdactwo austro-węgierskie / hitlerowskie
(1.2) najemne żołdactwo
synonimy:
(1.2) wojsko, żołnierstwo
(1.3) żołnierka, żołnierstwo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żołd mrz, żołdak mos, żołdownik mos
czas. żołdować ndk., żołdować się ndk.
przym. żołdacki, żołdowy
przysł. żołdacko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. żołdak + -stwo
uwagi:
(1.2) zwykle w lp
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Żołdactwo” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
  2.   Hasło „żołdactwo (cecha)” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3. Bolesław Anc, Czengery (wyd. 1907)
  4. Piotr Skarga, Prokop Leszczyński, Wielki Piątek (wyd. 1910)