żegnać (język polski) edytuj

 
żegnająca się (2.1) rodzina
wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wypowiadać słowa, czynić gesty pożegnania rozstając się z kimś
(1.2) rozstawać się z kimś, z czymś
(1.3) czynić nad kimś lub nad czymś znak krzyża

czasownik zwrotny niedokonany żegnać się (dk. brak)

(2.1) żegnać (1.1) siebie nawzajem
(2.2) rozstawać się z kimś, z czymś
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Żegnałem ze smutkiem w sercu.
(1.2) Wielokrotnie musiałem żegnać kolegów, bliższych i dalszych, których alkohol wpędził do grobu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żegnanie n, odżegnanie n, odżegnywanie n, pozażegnywanie n, pożegnanie n, przeżegnanie n, zażegnanie n, zażegnywanie n
czas. odżegnać dk., odżegnywać ndk., pozażegnywać dk., pożegnać dk., przeżegnać dk., zażegnać dk., zażegnywać ndk.
przym. pożegnalny
wykrz. żegnaj, żegnam
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wyjść z matni, Anna Dodziuk, Włodzimierz Kamecki, 1994 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.