żebraczy

żebraczy (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z żebractwem, dotyczący żebractwa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	żebraczy		żebracza	żebracze	żebraczy	żebracze
dopełniacz	żebraczego		żebraczej	żebraczego	żebraczych
celownik	żebraczemu		żebraczej	żebraczemu	żebraczym
biernik	żebraczego	żebraczy	żebraczą	żebracze	żebraczych	żebracze
narzędnik	żebraczym		żebraczą	żebraczym	żebraczymi
miejscownik	żebraczym		żebraczej	żebraczym	żebraczych
wołacz	żebraczy		żebracza	żebracze	żebraczy	żebracze
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Już kilka lat wiódł żebraczy żywot na ulicach Kalkuty.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) żebrzący

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. żebrać ndk.

przym. żebracki

rzecz. żebractwo n, żebraczka ż, żebraczyna mos, żebrak mos, żebranie n, żebranina ż, żebry lm nmos

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. żebrak + -y

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mendicant
• białoruski: (1.1) жабрачы
• hiszpański: (1.1) mendicante
• interlingua: (1.1) mendic
• litewski: (1.1) elgetiškas
• łaciński: (1.1) mendicus
• ukraiński: (1.1) жебрацький, жебрачий
• włoski: (1.1) mendicante, pezzente

źródła: