żartobliwy
żartobliwy (język polski)
edytuj- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik żartobliwy żartobliwa żartobliwe żartobliwi żartobliwe dopełniacz żartobliwego żartobliwej żartobliwego żartobliwych celownik żartobliwemu żartobliwej żartobliwemu żartobliwym biernik żartobliwego żartobliwy żartobliwą żartobliwe żartobliwych żartobliwe narzędnik żartobliwym żartobliwą żartobliwym żartobliwymi miejscownik żartobliwym żartobliwej żartobliwym żartobliwych wołacz żartobliwy żartobliwa żartobliwe żartobliwi żartobliwe
- przykłady:
- (1.1) Zwykle wesoły, żartobliwy, serdeczny ze mną nawet do przesady, Campilli był dzisiaj wyraźnie nieswój[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) skrót żart.
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. żart m, żarcik m, żartobliwość ż, żartowniś mos, żartownisia ż, żartowanie n, zażartowanie n
- czas. żartować ndk., zażartować dk.
- przysł. żartobliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tongue-in-cheek, jocular
- białoruski: (1.1) жартаўлівы; (1.2) жартаўлівы
- bułgarski: (1.1) шеговит; (1.2) шеговит
- hindi: (1.1) मज़ाकिया (mazākiyā)
- kaszubski: (1.2) żartoblëwi
- rosyjski: (1.1) насмешливый, лукавый
- ukraiński: (1.1) жартівливий; (1.2) жартівливий, жартівний
- źródła:
- ↑ Tadeusz Breza, Urząd, 1960, Narodowy Korpus Języka Polskiego.