świergotać

świergotać (język polski)

ptaki świergoczą (1.1)

wymowa:

IPA: [ɕfʲjɛrˈɡɔtat͡ɕ], AS: [śfʹi ̯ergotać], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j 

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) o ptakach: wydawać krótkie, wysokie dźwięki

(1.2) pot. przen. mówić w sposób szybki i radosny

odmiana:

przykłady:

(1.1) Ptaki świergotały za oknem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) świergolić, świegotać, szczebiotać, ćwierkać, ćwierkotać

(1.2) świergolić, świegotać, szczebiotać

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. świergot m, świergotek m, świergotanie n, świergotliwość ż

czas. zaświergotać dk.

przym. świergotliwy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) twitter, warble
• bułgarski: (1.1) чирикам
• rosyjski: (1.1) чирикать; (1.2) чирикать
• włoski: (1.1) chioccolare

źródła: