świętobliwość
świętobliwość (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego kto świętobliwy, tego co jest świętobliwe
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik świętobliwość świętobliwości dopełniacz świętobliwości świętobliwości celownik świętobliwości świętobliwościom biernik świętobliwość świętobliwości narzędnik świętobliwością świętobliwościami miejscownik świętobliwości świętobliwościach wołacz świętobliwości świętobliwości
- przykłady:
- (1.1) O świętobliwość starać się nam potrzeba; nie dostąpi zbawienia, kto nie jest świętobliwym[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) bogobojność, cnotliwość, pobożność, świętość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. święto n, święta ż/lm nmos, święty mos
- przym. święty, świętobliwy
- przysł. świętobliwie
- związki frazeologiczne:
- jego świętobliwość[2]
- etymologia:
- pol. świętobliwy + -ość
- uwagi:
- (1.1) inna pisownia świątobliwość
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: świątobliwość
- źródła:
- ↑ Piotr Skarga, Uroczystość Wszystkich Świętych
- ↑ Hasło „świętobliwość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.