świętobliwość (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego kto świętobliwy, tego co jest świętobliwe
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) O świętobliwość starać się nam potrzeba; nie dostąpi zbawienia, kto nie jest świętobliwym[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bogobojność, cnotliwość, pobożność, świętość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. święto n, święta ż/lm nmos, święty mos
przym. święty, świętobliwy
przysł. świętobliwie
związki frazeologiczne:
jego świętobliwość[2]
etymologia:
pol. świętobliwy + -ość
uwagi:
(1.1) inna pisownia świątobliwość
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: świątobliwość
źródła:
  1. Piotr Skarga, Uroczystość Wszystkich Świętych
  2.   Hasło „świętobliwość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.