ścichapęk

ścichapęk (język polski)

wymowa:

IPA: [ɕʨ̑iˈxapɛ̃ŋk], AS: [śćiχapẽŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(1.1) żart. osoba pozornie cicha, ale zdolna do niespodziewanych działań

przymiotnik

(2.1) żart. niespodziewany, zadziwiający

przysłówek

(3.1) żart. niespodziewanie, zadziwiająco

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ścichapęk	ścichapęki
dopełniacz	ścichapęka	ścichapęków
celownik	ścichapękowi	ścichapękom
biernik	ścichapęka	ścichapęków / ścichapęki
narzędnik	ścichapękiem	ścichapękami
miejscownik	ścichapęku	ścichapękach
wołacz	ścichapęku	ścichapęki

(2.1, 3.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) z cicha pęk, cicha woda

(2.1) z cicha pęk, niespodziewany, zadziwiający, zaskakujący

(3.1) z cicha pęk, niespodziewanie, zadziwiająco, zaskakująco

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ktoś, kto był cichy i nagle pękł

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: niespodziewany, zadziwiający, zaskakujący

(3.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: niespodziewanie, zadziwiająco, zaskakująco

źródła: