śülbüw (język wilamowski) edytuj

 
śülbüw (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
siülbüwšu̐lbu̐vsiulbuw
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) eduk. uczeń[1]
(1.2) rzem. zaw. uczeń, terminator
(1.3) uczeń, zwolennik
(1.4) rel. uczeń
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) śülkynd n
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska śülmȧkja n
związki frazeologiczne:
etymologia:
wilam. śül + büw
uwagi:
zobacz też: Indeks:Wilamowski - Zawody
źródła:
  1.   Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.