łyk

Podobna pisownia: Lýk • łyḱ

łyk (język polski)

wymowa:: IPA: [wɨk], AS: [u̯yk] ^ⓘ ^ⓘ; ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przełknięcie, łyknięcie pewnej ilości płynu

(1.2) ilość płynu, jaką przełyka się za jednym razem

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przest. pogard. mieszczuch, mieszczanin^[1]

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od: łyko

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łyk	łyki
dopełniacz	łyku / rzad. łyka^[2]	łyków
celownik	łykowi	łykom
biernik	łyk / pot. łyka^[2]	łyki
narzędnik	łykiem	łykami
miejscownik	łyku	łykach
wołacz	łyku	łyki

(2.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łyk	łyki
dopełniacz	łyka	łyków
celownik	łykowi	łykom
biernik	łyka	łyków
narzędnik	łykiem	łykami
miejscownik	łyku	łykach
wołacz	łyku	łyki

przykłady:: (1.2) Wypiłem dwa łyki kawy.

składnia:: (1.2) łyk + D.

kolokacje:: (1.1) łyk czegoś: wody / herbaty / kawy / piwa; (1.2) pić małymi/dużymi łykami • daj mi łyka

synonimy:: (1.1) gw. (Górny Śląsk) szluk; (1.2) haust

antonimy:: (1.1-2) kęs

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łykanie n, łyknięcie n

zdrobn. łyczek mos/mrz

czas. łykać ndk., przełykać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:: (2.1) pol. łyko^[3]

uwagi:: (1.1-2) zob. też łyk w Wikicytatach

tłumaczenia:: (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: mieszczuch

angielski: (1.1) swallow, duży gulp
chiński standardowy: (1.2) 口 (kǒu)
górnołużycki: (1.2) lunk m
hiszpański: (1.1) trago m; (1.2) trago m
jidysz: (1.1) זופּ m (zup); (1.2) זופּ m (zup)
kazachski: (1.1) жұтым; (1.2) жұтым
niderlandzki: (1.1) slok m, teug m/ż
niemiecki: (1.1) Schluck m, Zug m
rosyjski: (1.1) глоток m; (1.2) глоток m
słowacki: (1.1) hlt
węgierski: (1.2) korty

źródła:

↑ Hasło „łyk” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
1 2 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, pod red. A. Markowskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 415.
↑ Violetta Machnicka, Uwagi o słownictwie „Kronik” Bolesława Prusa, „Acta Universitatis Lodziensis”, „Folia Linguistica” 39/1999, s. 59.

łyk (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:: łyḱ

wymowa:: ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) luka, szczerba^[1]

odmiana:: (1.1) lp łyk; lm łykia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: przym. łykik

związki frazeologiczne:

etymologia:: śwn. lücke, lucke < swn. luccha

uwagi:

źródła:

↑ Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.

[1] Hasło „łyk” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

[nspp-2] 1 2 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, pod red. A. Markowskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 415.

[3] Violetta Machnicka, Uwagi o słownictwie „Kronik” Bolesława Prusa, „Acta Universitatis Lodziensis”, „Folia Linguistica” 39/1999, s. 59.

[4] Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.

[1]

[2]

[3]

[1]