łut
łut (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) daw. metrol. jednostka miary masy używana w krajach europejskich, równa 1/16 grzywny lub 1/32 funta[1]; zob. też łut w Wikipedii
- (1.2) przen. mała ilość
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łut łuty dopełniacz łuta / łutu łutów celownik łutowi łutom biernik łut łuty narzędnik łutem łutami miejscownik łucie łutach wołacz łucie łuty
- przykłady:
- (1.1) Nie była już wtenczas droga: za sześć groszy miedzianych dostał filiżanki kawy z mlekiem i cukrem, lecz też taka była i kawa: łut kawy dla zapachu, cztery łuty pszenicy palonej, trocha faryny cukrowej, łyżka mleka roztworzonego wodą – smakowało to jednak prostactwu, nie znającemu smaku czystej kawy, dobrze sporządzonej[2].
- (1.2) Na funt wątpliwości można mieć łut nadziei, że przyłączone do przedstawienia zdanie przychylne sprowadzi przychylną odpowiedź[3].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- łut fantazji • łut szczęścia • przysłowie lepszy łut szczęścia niż funt rozumu
- uwagi:
- (1.2) niepoprawna pisownia: „łud”
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) lot; (1.2) stroke
- esperanto: (1.1) lodo
- górnołużycki: (1.1) lut m
- niderlandzki: (1.1) lood
- niemiecki: (1.1) Lot n
- rosyjski: (1.1) лот
- wilamowski: (1.1) łūt n
- źródła:
- ↑ Hasło „łut” w: Słownik współczesnego języka polskiego, red. Bogusław Dunaj, Przegląd Reader's Digest, Warszawa 1998, ISBN 83-909366-3-1.
- ↑ Jędrzej Kitowicz: Opis obyczajów za panowania Augusta III, O trunkach.
- ↑ Eliza Orzeszkowa: list do Henryka Nusbauma z 7 III 1906.
- ↑
Hasło „Polskie miary i wagi” w: Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900–1903. - ↑ Hasło „łut” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
