łapacz

łapacz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈwapat͡ʃ], AS: [u̯apač] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która coś lub kogoś łapie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łapacz	łapacze
dopełniacz	łapacza	łapaczy
celownik	łapaczowi	łapaczom
biernik	łapacza	łapaczy
narzędnik	łapaczem	łapaczami
miejscownik	łapaczu	łapaczach
wołacz	łapaczu	łapacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łapanka ż, łapa ż, łapanie n, łapaczka ż

forma żeńska łapaczka ż

czas. łapać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) catcher

źródła: