łachudra (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[waˈxudra], AS[u̯aχudra]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. pejor. obraź. pogard. człowiek niewiele wart[1]
(1.2) pot. pogard. człowiek w starym, obdartym ubraniu

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) pot. pejor. obraź. pogard. kobieta niewiele warta, nie szanująca się
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Ile razy mówiłem, że masz zjeżdżać na tamten chodnik, łachudro[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) łachudrak, łajdak, łobuz, kanalia, szubrawiec
(1.2) łachmaniarz, łachmyta, łapserdak, oberwaniec, obszarpaniec, obdrapaniec, obrzępała, szmaciarz
(2.1) łajdaczka, wywłoka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. łachudrak m
przym. łachudrowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
płn. prasł. *lachudьraczłowiek w podartym ubraniu, obdartus, będące złożeniem z prasł. *lachъnędzna podarta odzież, łachman, szmata oraz prasł. *-dьra, od prasł. *dertirwać na kawałki, rozrywać, rozdzierać[3] (por. pol. łach i pol. drzeć)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „łachudra” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym
  3.   Hasło „łachudra” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.