łabędzi

łabędzi (język polski)

łabędzie (1.1) gniazdo

wymowa:

IPA: [waˈbɛ̃ɲʥ̑i], AS: [u̯abẽńʒ́i], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) charakterystyczny dla łabędzia; dotyczący, odnoszący się do łabędzia

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od łabędź

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	łabędzi		łabędzia	łabędzie	łabędzi	łabędzie
dopełniacz	łabędziego		łabędziej	łabędziego	łabędzich
celownik	łabędziemu		łabędziej	łabędziemu	łabędzim
biernik	łabędziego	łabędzi	łabędzią	łabędzie	łabędzich	łabędzie
narzędnik	łabędzim		łabędzią	łabędzim	łabędzimi
miejscownik	łabędzim		łabędziej	łabędzim	łabędzich
wołacz	łabędzi		łabędzia	łabędzie	łabędzi	łabędzie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łabędziowy, daw. łabęci

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ptasi

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łabędź mzw, łabędziątko n, łabędnik mrz

związki frazeologiczne:

łabędzi śpiew • łabędzia szyja

etymologia:

pol. łabędź + -i

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) лебядзіны
• czeski: (1.1) labutí
• hiszpański: (1.1) de/del cisne
• kaszubski: (1.1) kôłpi, łabãdzy
• łaciński: (1.1) olorinus, cycneus
• nowogrecki: (1.1) κύκνειος
• rosyjski: (1.1) лебединый
• ukraiński: (1.1) лебединий

źródła: