Łużyczanin

Łużyczanin (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌwuʒɨˈʧ̑ãɲĩn], AS: [u̯užyčãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. przedstawiciel mniejszości słowiańskiej zamieszkującej Łużyce

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Łużyczanin	Łużyczanie
dopełniacz	Łużyczanina	Łużyczan
celownik	Łużyczaninowi	Łużyczanom
biernik	Łużyczanina	Łużyczan
narzędnik	Łużyczaninem	Łużyczanami
miejscownik	Łużyczaninie	Łużyczanach
wołacz	Łużyczaninie	Łużyczanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Serbołużyczanin, Serb łużycki

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Połabianin, Słowianin połabski

hiponimy:

(1.1) Górnołużyczanin, Dolnołużyczanin

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Łużyce nmos

forma żeńska Łużyczanka ż

przym. łużycki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Lusatian
• białoruski: (1.1) лужычанін m
• dolnołużycki: (1.1) Serb m
• górnołużycki: (1.1) Serb m
• niemiecki: (1.1) Sorbe m
• rosyjski: (1.1) лужича́нин m

źródła: