Łużyce
Łużyce (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
- (1.1) geogr. region w Niemczech i częściowo w Polsce, zamieszkany przez Niemców i Słowian; zob. też Łużyce w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik Łużyce dopełniacz Łużyc celownik Łużycom biernik Łużyce narzędnik Łużycami miejscownik Łużycach wołacz Łużyce
- przykłady:
- (1.1) Na wielu terenach Dolnych Łużyc poza językiem niemieckim używany jest także język dolnołużycki, tak w formie pisanej, jak i w potocznej, mówionej.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) Dolne Łużyce • Górne Łużyce
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łużycki mrz, Łużyczanin mos, Łużyczanka ż
- przym. łużycki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Lusatia
- baskijski: (1.1) Lusazia
- białoruski: (1.1) Лужыца ż
- bułgarski: (1.1) Лужица ż
- chorwacki: (1.1) Lužica
- czeski: (1.1) Lužice ż
- dolnołużycki: (1.1) Łužyca ż
- esperanto: (1.1) Luzacio
- górnołużycki: (1.1) Łužica ż
- hiszpański: (1.1) Lusacia
- łaciński: (1.1) Lusatia
- niemiecki: (1.1) Lausitz ż
- rosyjski: (1.1) Лу́жица ż
- serbski: (1.1) Лужица
- słowacki: (1.1) Lužica ż
- szwedzki: (1.1) Lausitz
- włoski: (1.1) Lusazia ż
- źródła: