Łańcut
Łańcut (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Łańcut Łańcuty dopełniacz Łańcuta Łańcutów celownik Łańcutowi Łańcutom biernik Łańcut Łańcuty narzędnik Łańcutem Łańcutami miejscownik Łańcucie Łańcutach wołacz Łańcucie Łańcuty
- przykłady:
- (1.1) Raport diagnostyczny składa się z pięciu głównych części dotyczących zjawisk i procesów rozwojowych właściwych dla Łańcuta w sferach: przestrzenno-funkcjonalnej, środowiskowej, technicznej, gospodarczej i społecznej[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Łańcucie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Łańcuta • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Łańcuta • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Łańcuta • mieszkaniec / mieszkanka Łańcuta • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Łańcucie • pochodzić z Łańcuta • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Łańcuta • flaga / herb Łańcuta
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łańcucianin m, łańcucianka ż
- przym. łańcucki
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hebrajski: (1.1) לנצוט
- jidysz: (1.1) לאנצהוט
- niemiecki: (1.1) Landshut
- rosyjski: (1.1) Ланьцут m
- ukraiński: (1.1) Ланьцут m
- źródła: