zbrodnia (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzbrɔdʲɲa], AS[zbrodʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.-ni…
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. bardzo ciężkie przestępstwo; zob. też zbrodnia w Wikipedii
(1.2) pot. czyn moralnie naganny, który spotyka się ze szczególnym potępieniem społecznym
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zbrodnia to niesłychanapani zabija pana[2].
(1.2) Zniszczenie jedynej kopii tego dokumentu byłoby zbrodnią!
składnia:
kolokacje:
(1.1-2) straszna zbrodnia • zbrodnia w afekcie / ludobójstwa / przeciw ludzkości / wojenna / przeciwko pokojowi / nazistowska / komunistyczna / katyńska / nienawiścidokonać / dokonywać / popełnić / popełniać / być winnym zbrodni • być podejrzanym o / być oskarżonym o / być skazanym za zbrodnię
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przestępstwo
hiponimy:
(1.1) zabójstwo, rozbój z użyciem niebezpiecznego narzędzia, sprzedaż narkotyków, handel ludźmi
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zbrodniarz m, zbrodniarka ż, zbrodniczość ż
przym. zbrodniczy
przysł. zbrodniczo
związki frazeologiczne:
Kainowa zbrodniachoć się kara wlecze, zbrodnia przed nią nie uciecze
etymologia:
uwagi:
zob. też zbrodnia w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Scheer, T. (2012). Variation is in the lexicon: yer-based and epenthetic vowel-zero alternations in Polish. Sound, Structure and Sense. Studies in Memory of Edmund Gussmann. Lublin: Wydawnictwo KUL, 631-672.
  2. Adam Mickiewicz Lilie