wycieczkowiec

wycieczkowiec (język polski)

wycieczkowiec (1.1)

wycieczkowiec (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌvɨʨ̑ɛʧ̑ˈkɔvʲjɛʦ̑], AS: [vyćečkovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mors. turyst. turystyczny statek pasażerski, prom

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wycieczkowiec	wycieczkowce
dopełniacz	wycieczkowca	wycieczkowców
celownik	wycieczkowcowi	wycieczkowcom
biernik	wycieczkowiec	wycieczkowce
narzędnik	wycieczkowcem	wycieczkowcami
miejscownik	wycieczkowcu	wycieczkowcach
wołacz	wycieczkowcu	wycieczkowce

przykłady:

(1.1) W Wenecji wycieczkowiec staranował mniejszy statek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) statek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wycieczka ż, wycieczkowicz mos, wycieczkowiczka ż

przym. wycieczkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. wycieczka + -owiec

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Kreuzfahrtschiff n

źródła: