wrzeciono (język polski) edytuj

 
wrzeciono (1.1)
 
wrzeciono (1.1)
 
wrzeciono (1.2)
wymowa:
IPA[vʒɛˈʨ̑ɔ̃nɔ], AS[vžećõno], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) włók. obrotowe narzędzie ręczne lub część kołowrotka do nawijania przędzy; zob. też wrzeciono (przędzalnictwo) w Wikipedii
(1.2) techn. element obrabiarki w kształcie wału, służący do zamocowania narzędzia lub obrabianego przedmiotu; zob. też wrzeciono (obrabiarki) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nie lękaj się możny królu, przestań płakać o królowo! chociaż uśnie córka twoja, lecz obudzi się na nowo, bo nie umrze wtedy ona, gdy wrzecionem się ukłuje, lecz właśnie to ukłucie na sen długi zaczaruje[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) narzędzie
(1.2) element
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wrzecionowatość ż
przym. wrzecionowy, wrzecionowaty
przysł. wrzecionowato
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *verteno < praindoeur. *wert-obracać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Artur Oppman, Śpiąca królewna (1900)