wrogi (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvrɔɟi], AS[vroǵi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) właściwy wrogowi/nieprzyjacielowi, wrogo nastawiony; nieprzyjazny, nieżyczliwy
(1.2) o państwie: będący wrogiem, będący w stanie wojny z innym państwem

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) daw. lm od: wróg
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Wrogi statek pływał u wybrzeży wyspy.
(2.1) Wrogi, o Panie, pastwią się nade mną / I na mieszkanie dali otchłań ciemną.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) wrogie zamiary / spojrzenie
synonimy:
(1.1) niechętny, surowy; przest. wraży
antonimy:
(1.1) przyjazny, życzliwy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wróg m, wrogość ż
przysł. wrogo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: