Podobna pisownia Podobna pisownia: Wiosnawiosną

wiosna (język polski) edytuj

 
wiosna (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈvʲjɔsna], AS[vʹi ̯osna], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pora roku, która następuje po zimie i poprzedza lato; zob. też wiosna w Wikipedii
(1.2) przest. książk. żart. rok życia (przy podawaniu wieku młodego człowieka)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Co na wiosnę można robić w ogrodzie?
(1.1) Z każdą wiosną piękniejesz, żabciu.
(1.2) W tym roku Jadwinia skończyła dwadzieścia wiosen.
składnia:
(1.1) N. wiosną = podczas wiosny, na wiosnę, z wiosną[1]
kolokacje:
(1.1) wiosna nadchodzi / trwa / przemija
synonimy:
(1.1) zdrobn. wiosenka; przest. i gw. pozimek
(1.2) rok
antonimy:
(1.1) jesień
hiperonimy:
(1.1) pora roku
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) kwiecień, maj, marzec, przednówek
wyrazy pokrewne:
rzecz. Wiosna ż, wiosennisko n, wiosnówka ż
zdrobn. wiosenka ż
przym. wiosenny, przedwiosenny
przysł. wiosennie, wiosną, wiosenno
związki frazeologiczne:
aby do wiosnybyle do wiosnypoet. podmuchy wiosnywesoły jak szczypiorek na wiosnępodn. wiosna życiaprzysłowia: deszcz na świętego Błażeja, słaba wiosny nadziejagdy w Gromnicę pięknie wszędzie, tedy dobra wiosna będziegromnice w śniegu, wiosna jest w biegu, lecz gdy pogoda, dla wiosny zawodajak drozdy śpiewają na wierzchołkach drzew, wiosna wnet; a jak między gałęziami, to jeszcze hetjedna jaskółka nie czyni wiosnyjedna jaskółka wiosny nie czyniluty ciepły obiecuje, wiosny zimnej nie darujena Trzech Króli słońce świeci, wiosna do nas pędem leci • * pogoda na świętego Błażeja, dobra wiosny nadzieja
etymologia:
od prasł. *vesna lub prasł. *vesъna[2]
por. białor. вясна, czes. vesna, ros. весна, słc. vesna i ukr. весна́
uwagi:
(1.1) zobacz też: przedwiośniewiosnalatobabie latojesieńprzedzimiezima
zob. też wiosna w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Porada „latem, czyli w lecie” w: Poradnia językowa PWN.
  2. Czy znane jest pochodzenie nazw pór roku? w: Poradnia językowa UŚ.