wiarołomność
wiarołomność (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. cecha tego, co wiarołomne; cecha tych, którzy są wiarołomni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wiarołomność wiarołomności dopełniacz wiarołomności wiarołomności celownik wiarołomności wiarołomnościom biernik wiarołomność wiarołomności narzędnik wiarołomnością wiarołomnościami miejscownik wiarołomności wiarołomnościach wołacz wiarołomności wiarołomności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) wiarołomność + D.
- synonimy:
- (1.1) zdradzieckość, niewierność
- antonimy:
- (1.1) wierność
- hiperonimy:
- (1.1) nielojalność
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wiarołomstwo n, wiarołomca m, wiarołomny mos
- przym. wiarołomny, wiarołomczy
- przysł. wiarołomnnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wiarołomny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) вераломнасць ż
- bułgarski: (1.1) вероломност ż
- rosyjski: (1.1) вероломность ż
- ukraiński: (1.1) віроломність ż
- źródła:
- ↑ Hasło „wiarołomność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „wiarołomność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.