weto (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvɛtɔ], AS[veto]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) protest lub sprzeciw wobec czegoś; zob. też weto w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W Sejmie wciąż trwa debata na temat prezydenckiego weta w sprawie ustawy oświatowej.
składnia:
(1.1) veto do + D.
kolokacje:
(1.1) weto prezydenckie / poselskieprawo weta • składać / złożyć / zgłosić / zgłaszać veto
synonimy:
(1.1) sprzeciw, protest
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wetowanie n, zawetowanie n
czas. wetować ndk., zawetować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. veto
uwagi:
(1.1) por. liberum veto
tłumaczenia:
źródła:

weto (język dolnołużycki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

spójnik

(1.1) mimo to
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Pla werba pytaś se rekcija njepódajo, trěbna by była, pśeto móžoš groniś: pytaś něco abo pytaś za něcym. Weto jo a wóstanjo Mukowy słownik ten słownik, kotaryž nejwěcej takich gramatiskich informacijow pódawa.Obok czasownika pytaś nie jest podana rekcja, byłaby potrzebna, ponieważ można mówić pytaś něco albo pytaś za něcym. Mimo to jest i zostanie słownik Muki tym słownikiem, który podaje najwięcej takich gramatycznych informacji.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tola
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: