vild

vild (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dziki

odmiana:

(1.1) vild, vildt, vilda; st. wyższy vildare; st. najwyższy vildast

przykłady:

(1.1) Det finns många vilda djur i skogen. → W lesie jest dużo dzikich zwierząt.

składnia:

kolokacje:

(1.1) att bli vild → dziczeć • vildand, vildbasare, vilddjur, vildhjärna, vildkatt, vildmark, vildsint, vildsvin, vildvin

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. vilde

związki frazeologiczne:

i vild fart → z szaloną szybkością, w dzikim tempie; vilda barnungar → rozwydrzone (rozhukane) dzieciaki

etymologia:

uwagi:

źródła: