utylitarny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌutɨlʲiˈtarnɨ], AS[utylʹitarny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) taki, który dąży do niesienia praktycznej korzyści, pożytku; jest użyteczny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pożyteczny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. utylitaryzm m, utylitarność ż
przysł. utylitarnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. utilitaire[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.