upadłość

upadłość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ekon. praw. niewypłacalność, niemożność wywiązywania się z przyjętych zobowiązań przez dłużnika

(1.2) daw. fakt, że ktoś upadł, że coś upadło

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	upadłość
dopełniacz	upadłości
celownik	upadłości
biernik	upadłość
narzędnik	upadłością
miejscownik	upadłości
wołacz	upadłości

przykłady:

(1.1) Najbardziej racjonalnym rozwiązaniem byłoby zwolnienie pracowników i ogłoszenie upadłości.

(1.1) Początkiem jej końca stał się dzień 18 sierpnia 1992 roku, gdy ogłoszono upadłość spółki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) upadłość konsumencka / likwidacyjna

synonimy:

(1.1) bankructwo, niewypłacalność; pot. plajta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. upadanie n, upadek m, upadły mos

czas. upadać ndk., upaść dk.

przym. upadłościowy, upadły

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. upadły + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bankruptcy, insolvency
• hiszpański: (1.1) quiebra ż, bancarrota ż
• nowogrecki: (1.1) πτώχευση ż, χρεοκοπία ż

źródła: