turkus

turkus (język polski)

turkus (1.1)

turkus (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈturkus], AS: [turkus]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) miner. minerał o barwie niebieskawej lub niebieskozielonej; zob. też turkus w Wikipedii

(1.2) barwa, zielony odcień cyjanu; zob. też turkus (barwa) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	turkus	turkusy
dopełniacz	turkusu / turkusa	turkusów
celownik	turkusowi	turkusom
biernik	turkus	turkusy
narzędnik	turkusem	turkusami
miejscownik	turkusie	turkusach
wołacz	turkusie	turkusy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rzad. kalait

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) minerał

(1.2) barwa, kolor

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. turkusik m

przym. turkusowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) czes. tyrkys, niem. Türkis

(1.2) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) turquoise; (1.2) turquoise
• arabski: (1.1) فيروز
• baskijski: (1.1) turkesa
• białoruski: (1.1) біруза ż; (1.2) бірузовы
• bułgarski: (1.1) тюркоаз m
• esperanto: (1.1) turkiso; (1.2) turkiso
• francuski: (1.1) turquoise ż; (1.2) turquoise ż
• hiszpański: (1.1) turquesa ż; (1.2) turquesa m
• kataloński: (1.1) turquesa ż; (1.2) turquesa m
• niemiecki: (1.1) Türkis m; (1.2) Türkis n
• rosyjski: (1.1) бирюза ż
• słowacki: (1.1) tyrkys m
• tajski: (1.1) เทอร์คอยส์; (1.2) เทอร์คอยส์
• turecki: (1.1) firuze
• ukraiński: (1.1) бірюза ż
• uzbecki: (1.1) feruza, firuza
• węgierski: (1.1) türkiz
• włoski: (1.1) turchese ż; (1.2) turchese m

źródła: