tuj

tuj (język polski)

wymowa:

​, IPA: [tuj], AS: [tui ̯]

znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) daw. wojsk. komenda nakazująca przygotowanie broni do strzału

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od tuja

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Tuj! — skomenderował Kanneberg. Muszkiety szwedzkie poruszyły się jak jeden, żelazne szyje wyciągnęły się ku polskim jezdcom.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

tuj, cel, pal

etymologia:

pol. (go)tuj

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

tuj (esperanto)

morfologia:

tuj

wymowa:

​ ​ ​

znaczenia:

przysłówek

(1.1) natychmiast, zaraz

(1.2) tuż, bardzo blisko

odmiana:

przykłady:

(1.1) Li tuj faris, kion mi volis. → Natychmiast zrobił, co chciałem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tuj kiam

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tuja

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

tuj (esperanto (morfem))

wymowa:

​ ​ ​

znaczenia:

morfem

(1.1) natychmiast, zaraz

(1.2) tuja

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

(1.1)

przysł. tuj

przym. tuja, tujprena, tujpreta

rzecz. tujmesaĝilo

(1.2)

rzecz. tujo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

tuj (język klingoński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) gorąco

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: