trypolitański

trypolitański (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌtrɨpɔlʲiˈtãj̃sʲci], AS: [trypolʹitãĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do miasta Trypolis

(2.1) odnoszący się do Trypolitanii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	trypolitański		trypolitańska	trypolitańskie	trypolitańscy	trypolitańskie
dopełniacz	trypolitańskiego		trypolitańskiej	trypolitańskiego	trypolitańskich
celownik	trypolitańskiemu		trypolitańskiej	trypolitańskiemu	trypolitańskim
biernik	trypolitańskiego	trypolitański	trypolitańską	trypolitańskie	trypolitańskich	trypolitańskie
narzędnik	trypolitańskim		trypolitańską	trypolitańskim	trypolitańskimi
miejscownik	trypolitańskim		trypolitańskiej	trypolitańskim	trypolitańskich
wołacz	trypolitański		trypolitańska	trypolitańskie	trypolitańscy	trypolitańskie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Trypolitańczyk mos, Trypolitanka ż, trypolitańczyk m, trypolitanka ż, Trypolis m, Tripoli n Tripolis n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) tripoliar; (2.1) tripolitaniar
• hiszpański: (1.1) tripolitano
• niemiecki: (1.1) tripolitanisch; (2.1) tripolitanisch
• słowacki: (1.1) tripoliský; (2.1) tripoliský

źródła: