trójjęzyczny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌtrujːɛ̃w̃ˈzɨʧ̑nɨ], AS[tru•i ̯ẽũ̯zyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę akc. pob.gemin.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) posługujący się trzema językami
(1.2) napisany w trzech językach
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Stał się pisarzem trójjęzycznym: pisał po polsku, po francusku i w jidisz[1].
(1.2) W Monachium zaprezentujemy również oferty prywatne - przygotowane w podobnej szacie graficznej co oferty gminne, w postaci 12 trójjęzycznych, niezależnych kart[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) kraj trójjęzyczny
(1.2) słownik trójjęzyczny
synonimy:
(1.1-2) trzyjęzyczny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: trzyjęzyczny
źródła:
  1. Jerzy Starnawski (red.), Słownik badaczy literatury polskiej - tom IV, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Dembowski, Gazeta Miejska, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.