tongue

tongue (język angielski)

a tongue (1.1)

wymowa:

IPA: /tʌŋ/

bryt. IPA: /tʊŋ/ lub /tɒŋɡ/ lub /tʊŋɡ/

wymowa amerykańska

wymowa brytyjska

​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) anat. język

(1.2) język (mowa)

(1.3) obuw. język (u buta)

(1.4) ozór

odmiana:

(1) lp tongue; lm tongues

przykłady:

(1.1) The old grumpy man kept yelling at her, so she stuck her tongue out at him. → Ten stary zrzędliwy mężczyzna ciągle na nią wrzeszczał, więc pokazała mu język.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tongue kiss

(1.2) mother tongue

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tongue-in-cheek

przysł. tongue-in-cheek

związki frazeologiczne:

tongue-in-cheek

tongue twister

etymologia:

średnioang. tonge, tunge, tung < st.ang. tunge < pragerm. *tungǭ → język < praindoeur. *dn̥ǵʰwéh₂s

por. duń. tunge, niderl. tong, niem. Zunge, szw. tunga

uwagi:

zobacz też: Angielski - części ciała

źródła:

tongue (język szkocki)

wymowa:

IPA: /tʌŋ/

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) anat. język

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: