tojeść (język polski) edytuj

 
tojeść (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. Lysimachia L.[1], rodzaj roślin z rodziny pierwiosnkowatych o wzniesionych lub płożących się łodygach i wyrastających pojedynczo w kącikach liści żółtych kwiatach; zob. też tojeść w Wikipedii
(1.2) st.pol. bot. zob. ciemiężyk białokwiatowy[2]
(1.3) st.pol. bot. zob. orlik pospolity[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Tojeść równie dobrze czuje się na stanowiskach słonecznych, jak i ocienionych, tworząc w zależności od odmiany zwarty, szmaragdowozielony lub cytrynowożółty kobierzec[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) tojeść bukietowatojeść gajowatojeść gęstokwiatowatojeść japońskatojeść kropkowanatojeść lichiangeńskatojeść nietrwałatojeść orszelinowatojeść orzęsionatojeść pospolitatojeść purpurowatojeść rozesłanatojeść zwartokwiatowa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
wg Aleksandra Brücknera pol. to + jest, od praktyki nazywania roślin używanych w czarownictwie eufemistycznymi nazwami[4]
por. pol. nietota
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ciemiężyk białokwiatowy
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: orlik pospolity
źródła:
  1.   Hasło „Lysimachia” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. 2,0 2,1   Hasło „tojeść” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
  3. Rośliny w wodnym ogrodzie, „Gazeta Krakowska”, 2001-07-10, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4.   Hasło „nietota” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.