tajemnica (język polski) edytuj

wymowa:
?/i IPA[ˌtajɛ̃mʲˈɲiʦ̑a], AS[tai ̯ẽmʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wiadomość poufna, przeznaczona dla niektórych osób lub całkowicie skryta
(1.2) rzecz tajemna, niewytłumaczalna
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zosia i Basia chyba mają jakąś tajemnicę, bo od rana coś sobie szepczą.
(1.2) Ubolewał, żechrześcijaństwo zupełnie zgubiło tajemnicę cierpienia zwierząt jeden z kluczy do zrozumienia tajemnicy zła (…)[1].
składnia:
(1.1) tajemnica + D.
(1.2) tajemnica + D.
kolokacje:
(1.1) skrywać / mieć tajemnicę • dotrzymać / dochować / strzec tajemnicy • poznać / wyjawić / zgłębić / zdradzić tajemnicę • tajemnica państwowa • tajemnica spowiedzi • tajemnica korespondencji
(1.2) tajemnica życia / śmierci
synonimy:
(1.1) sekret, informacja niejawna
(1.2) sekret, misterium
antonimy:
(1.1) jawność, informacja publiczna
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tajność ż, tajemniczość ż, wtajemniczenie n
czas. taić, zataić, wtajemniczać, wtajemniczyć, utajnić, utajniać, odtajnić, odtajniać, wtajemniczyć, zatajać
przym. tajny, tajemny, tajemniczy, utajniony, odtajniony, wtajemniczony, potajemny
przysł. tajnie, tajemnie, tajemniczo, potajemnie
związki frazeologiczne:
dochować tajemnicymroczna tajemnicapubliczna tajemnicatajemnica alkowytajemnica handlowatajemnica poliszynelatajemnica spowiedzitajemnica śmierciuchylić rąbka tajemnicyzabrać tajemnicę do grobu
etymologia:
pol. tajemny + -ica[2]
uwagi:
zob. też tajemnica w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hanna Kirchner (wstęp) [w:] Między zwierzętami. Opowiadania i fragmenty Zofii Nałkowskiej, Wydawnictwo W.A.B. 2013, ISBN 9788377479414.
  2.   Hasło „tajemnica” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.