szantrapa (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. posp. kobieta kłótliwa, niesympatyczna
(1.2) gw. uczn. brzydka dziewczyna[1]
(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński) niechlujna, niemoralna kobieta[2]
(1.4) reg. białost. osoba roztargniona
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.4) rozgawenia
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) kobieta
(1.2) dziewczyna
(1.3) kobieta
(1.4) osoba
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) dial. ros. шантрапа → ‘drań, nicpoń’[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Encyklopedia Interia
  2. Cieszyński słownik gwarowy, Józef Golec, Macierz Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1989.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.