synowa

synowa (język polski)

wymowa:

IPA: [sɨ̃ˈnɔva], AS: [sỹnova], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żona syna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	synowa	synowe
dopełniacz	synowej	synowych
celownik	synowej	synowym
biernik	synową	synowe
narzędnik	synową	synowymi
miejscownik	synowej	synowych
wołacz	synowo	synowe

przykłady:

(1.1) Zawsze mogę liczyć na moją synową.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) st.pol. snecha, st.pol. sneszka, st.pol. niewiastka; gw. (Górny Śląsk) niewiastka; zob. też staropolskie określenia stopnia pokrewieństwa w Wikipedii

antonimy:

(1.1) zięć; st.pol. świekier

hiperonimy:

(1.1) powinowata

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. syn m, synek m, synowiec m, synuś mos, synal mos, syneczek mos, synulek mos, synalek mos, synowica ż

przym. synowy, synowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) od dawnej formy przymiotnika dzierżawczego pol. synowy (synowski) < pol. syn

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) daughter-in-law
• baskijski: (1.1) errain
• czeski: (1.1) snacha ż
• esperanto: (1.1) bofilino
• estoński: (1.1) minia
• francuski: (1.1) bru ż, belle-fille ż
• hiszpański: (1.1) nuera ż
• islandzki: (1.1) tengdadóttir ż
• jidysz: (1.1) שנור ż (sznur)
• kataloński: (1.1) jove ż, nora ż
• koreański: (1.1) 며느리 (myŏnŭri)
• litewski: (1.1) marti ż
• łaciński: (1.1) nurus ż
• łotewski: (1.1) vedekla ż
• niemiecki: (1.1) Schwiegertochter ż
• norweski (bokmål): (1.1) svigerdatter m/ż
• pali: (1.1) suṇisā ż, suṇhā ż
• rosyjski: (1.1) сноха ż
• sanskryt: (1.1) स्नुषा ż
• słowacki: (1.1) nevesta ż
• szwedzki: (1.1) sonhustru w, svärdotter w
• tajski: (1.1) ลูกสะใภ้, สะใภ้
• tetum: (1.1) feto-foun
• ukraiński: (1.1) невістка ż, сноха ż
• wilamowski: (1.1) śnjyh ż
• włoski: (1.1) nuora ż

źródła: