sybaryta
sybaryta (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sybaryta sybaryci dopełniacz sybaryty sybarytów celownik sybarycie sybarytom biernik sybarytę sybarytów narzędnik sybarytą sybarytami miejscownik sybarycie sybarytach wołacz sybaryto sybaryci
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) hedonista, epikurejczyk, wygodniś, przest. zapustnik
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. συβαρίτης (Sybarítēs) – mieszkaniec Σύβαρις (Sybaris), starożytnego miasta greckiego w południowej Italii, które słynęło z bogactwa i luksusu, a jego mieszkańcy z takiego trybu życia[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sybarite
- białoruski: (1.1) сібарыт m
- francuski: (1.1) Sybarite
- hiszpański: (1.1) sibarita m
- nowogrecki: (1.1) συβαρίτης m
- rosyjski: (1.1) сибарит m
- ukraiński: (1.1) сибарит m
- węgierski: (1.1) szibarita
- źródła:
- ↑ Hasło „sybaryta” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. IV, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 634.
- ↑
Hasło „sybaryta” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „sybaryta” w: Ewa Jędrzejko, Małgorzata Kita, Słownik wyrazów obcego pochodzenia, „Ex Libris” – Galeria Polskiej Książki, Warszawa 1999, ISBN 83-87071-18-8, s. 572.
- ↑ Hasło „sybaryta” w: Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 254.
