strunowce

strunowce (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) syst. zool. Chordata Bateson, typ wtóroustych z królestwa zwierząt; zob. też strunowce w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od: strunowiec

odmiana:

(1.1) blp

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	strunowce
dopełniacz	strunowców
celownik	strunowcom
biernik	strunowce
narzędnik	strunowcami
miejscownik	strunowcach
wołacz	strunowce

przykłady:

(1.1) Najbardziej bazalną grupą strunowców są osłonice.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) takson

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. struna ż, strunowiec mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. strunowiec

uwagi:

tłumaczenia:

• łaciński: (1.1) Chordata

źródła: